همسلولی دروغین خامنهای کشف شد
مِی 18, 2011
کنکاشی در ادعا نامه علیه کتاب برنده جایزه جهانی
بخش اول
آرش بهمنی
آقای ایرج مصداقی مدعی شده اند در “کتاب سراسر جعل و دروغ” نوشته هوشنگ اسدی شخصیتی بنام” علی حسینی” توسط نویسنده ” جعل” شده و” وجود خارجی ” ندارد. اسناد چه می گویند؟
هفته گذشته خبر دریافت جایزه معتبر و بینالمللی کتاب حقوقبشر به هوشنگ اسدی، نویسنده و روزنامهنگار قدیمی ایرانی، به دلیل انتشار کتاب «نامههایی به شکنجهگرم» ایرانیان میهنپرست را شاد کرد. تعلق جایزه جهانی به کتابی که شرح یکی از سیاهترین دوران های تاریخ معاصر ایران ، یعنی دهه شصت است به معنای گسترده کردن مرز اطلاع رسانی و افشاگرانه آن است .اخبار منتشره از ترجمه کتاب به زبانهای مختلف نشان می دهد که برای ا ولین بار بااثری د رباره شکنجه و شکنجه گران جمهوری اسلامی ربرو هستیم که جهانیان را از جنایات جمهوری بازبانی موثر مطلع می کند.
در این میان اما، ناگهان ” ادعا” نا مه ای، بقلم آقای ایرج مصداقی باز انتشار یافت. در واقع فشرده این مطلب اسفند ماه گذشته در نشریه ارش انتشار یافته و بعد ا زاعلام خبر تعلق جایزه بطور کامل در فضای مجازی قرار داده شده است.
من، که پیشتر کتاب چهار جلدی اقای مصداقی راخوانده بودم ،و پرسش های اساسی برایم مطرح بود وهست، به کنکاش در باره ” ادعا نامه” اخیرشان علاقمند شدم؛ مخصوصا که خواندن کتاب ” نامه هائی به شکنجه گرم” را هم به تازگی به پایان برده ام.
ابتدا تعداد زیادی از مطالب ایشان را خواندم و باینترتیب توانستم باروش ایشان بخوبی آشنا شوم.
لذا ، در ابتدا و برای اینکه “پرونده ویژه ای” علیه من ساخته نشود ، خودم و مواضع سیاسی ام را به اختصار بیان می کنم.
سابقه
وبلاگ
بااین زمینه اجتماعی – سیاسی به بررسی “اسناد” ارائه شده توسط آقای مصداقی ، تطبیق آن با منابع و ماخذ ارائه شده و پیش از هم خود کتاب ” نامه هائی…”، رجوع به ماخذ و مستندات موجود، و البته پرس وجو از منابع زنده برای رسیدن پرداختم و برای رسیدن به این هدف که ببینم واقعا آنطور که آقای مصداقی مدعی است هوشنگ اسدی دروغ می گوید و کتاب برنده جایزه جهانی حقوق بشر” سراسر جعل و دروغ” است یا نه.
سعی بسیار کردم در هنگام بررسی ” اسناد” از روش قانونمند تحقیق فاصله نگیرم.طبق این روش همه اسناد – بشرط داشتن منبع مشخص- ارزش مساوی دارند. شهود هر واقعه ای د رهر موقعیت و باهر اندیشه ای، قابل مراجعه هستند و نمی توان اظهارات یا تقریرات هیچ شاهدی رابه دلیل مواضع ،موقعیت و دیدگاه سیاسی او ردکرد یاپذیرفت. نمی توان هیچ سندی رابافزودن بار ارزشی و یا کاستن ا زآن – مخصوصا بابرچسب های امنیتی – معتبرتر یا بی اعتبارتر از سندهای دیگر دانست و تصمیم به حذف ان گرفت.
وظیفه” بررسی” د رکنار هم قرار دادن اسناد است تا خواننده بتواند به واقعیت برسدیانزدیک شود. صدورحکم، تنها و تنها وظیفه دادگاههای صالح است.
بنابراین من اساسا قصد ندارم وارد فضای تند هتاکانه “ادعا نامه” اقای مصداقی بشوم. از دشنام هایی مانند ” شارلاتان”، “تبهکار” و …. که ایشان بی پروا و مکرر به هوشنگ اسدی نسبت داده اند، می گذرم. به نظر من “نقد” مستدل نیاز به دشنام های مکرر در مکرر ندارد. و مهمتر از همه بررسی زندگی یک فردی یا نقد مواضع سیاسی اش اساسا به بستگان دور ونزدیک او مربوط نمی شود.
همانطور که در متن کامل توضیح داده ام، برای من از نظر سیاسی، اخلاقی و…. قابل درک نیست که کتاب، زندگی و اندیشه سیاسی آقای هوشنگ اسدی چه ربطی به پدر بزرگ، پدر، مادر ، مادر زن و همسر ایشان دارد که اقای مصداقی به آنها پرداخته اند.
مجموعه کار فشرده من مقاله ای نسبتا طولانی است . وقتی آن را ادیت نهائی می کردم تا تقدیم کسانی کنم که پیگیرانه این قبیل مطالب راد نبال می کنند و براستی درپی کشف حقیقت هستند؛ آقای مصداقی در مورد یکی از ” اسناد” کتاب خود، “سند” تازه ای را با توضیح زیر منتشر کردند:” از آنجایی که خود را در قبال هر آنچه که مینویسم و یا میگویم مسئول و پاسخگو میدانم توضیحات زیر را لازم میبینم برای تنویر افکار عمومی ارائه دهم. “
این “سند خاص” مربوط می شود به وجود و یا عدم وجود شخصی بنام” محمد رضا علی حسینی” که از قضاء برای روزنامه نگارانی مانند من که در ایران بوده ایم و به تازگی ناچار به ترک کشور شده ایم، آشناست.
وقتی یک ” سند” تاریخی مهر روز خورد و دو باره هم مورد تاکید آقای مصداقی
قرار گرفت، فکرکردم بهتر است ابتدا” برسی مشخص” این” سند” زنده را منتشر کنم وانتشار نتیجه بقیه بررسی هایم را در باره ” ادعانامه” اقای مصداقی اندکی به تاخیر بیاندازم.
هم سلولی دروغین که وجودخارجی ندارد
یکی از ” اسناد” آقای ایرج مصداقی برای اثبات “سراسر دروغ و جعل” بودن کتاب ” نامه هائی به شکنجه گرم ” نوشته هوشنگ اسدی عینا به شرح زیر است. من فقط حروف برخی جاها را برای توجه بیشتر برجسته کرده ام:
“اسدی در صفحهی ۵۱ کتاب از جوان بلند قد هیجدهسالهای یاد میکند که در حال حمل یک کیسه مواد منفجره در یکی از شهرهای اطراف تهران دستگیر میشود. او قصد داشته مجسمهی شاه در میدان اصلی شهر را منفجر کند. یادی از نام شهر نمیکند تا بررسی درستی یا نادرستی آن ناممکن شود. او در ادامه مینویسد: «وی بازجوییهایش تمام شده بود و برای بازجویی بیشتر به تهران منتقل شده بود. او باور کرده بود که به دار آویخته خواهد شد. وقتی خامنهای را شناخت به او خیلی احترام گذاشت».
در زمان شاه، متهمین سیاسی را دار نمیزدند که او در اثر تلقینات بازجوها متقاعد شود میخواهند دارش بزنند! از زندانیان سیاسی سابق بایستی پرسید آیا جوانی هیجده ساله به این اتهام دستگیر شده بود یا نه؟ …
«اسم او علی حسینی بود و سالها بعد در تبعید عکسی از او را با اصلاحطلبها در جریان انتخابات پارلمانی مجلس ششم دیدم. دادگاه انقلاب اسلامی او را به خاطر مخالفت با حکومت احضار کرده بود. پسر هیجده سالهی بلند قدی که من در سال ۱۹۷۵ ملاقات کرده بودم در سال ۲۰۰۲ تبدیل به یک مرد طاس شده بود که دردمندانه در مورد خاطرات زندان و آزادیاش در جریان انقلاب صحبت میکرد. او بلافاصله به جنگ ایران و عراق رفت و چند سالی در زندان عراق محبوس بود. حالا او در مورد «اصلاحات» و «انقلاب نرم» صحبت میکرد. اما سالها پیش در آن شب زمستانی او برای هر سؤالی که من مطرح میکردم فقط یک پاسخ داشت. انقلاب یعنی بنگ بنگ! او یک تپانچهی خیالی در دست داشت. ما میخندیدیم و خامنهای از همهی ما بلندتر میخندید» (صفحههای ۵۱-۵۲)
علی حسینی جوان هیجدهسالهای که در زمان شاه با یک ساک مواد منفجره دستگیر شده باشد، اسیر جنگی عراق بوده باشد، به جای اردوگاه اسرا چند سال در زندان عراق بوده باشد، خاطراتش انتشار یافته باشد، در انتخابات مجلس ششم فعال بوده باشد، در سال ۲۰۰۲ به دادگاه انقلاب برده شده باشد و به سازماندهی «انقلاب نرم» متهم شده باشد که ترمی است جدید، ساختهی دستگاههای اطلاعاتی، قضایی و تبلیغی نظام، وجود خارجی ندارد. اسدی همهی این جعلیات را در کنار هم میآورد تا نتیجه بگیرد «اصلاحات» آن هم از نوع رژیمی آن چاره کار است. در ضمن اصلاحطلبهای نظام را کسانی معرفی میکند که جوانیشان به مبارزه مسلحانه و «بنگ بنگ» گذشته، سپس در دفاع از میهن سنگ تمام گذاشته و زندان عراق را تجربه کردهاند، به مبارزه پارلمانی روی آوردهاند و حالا هم اصلاحات و انقلاب نرم را وجه همت خود قرار دادهاند. این سابقهی جعلی است که اسدی برای اصلاحطلبهای نظام که یک دهه جنایت را سازماندهی کردند، میتراشد. موضوع «انقلاب یعنی بنگ بنگ» را نیز اسدی از آهنگ «کیو کیو بنگ بنگ» گوگوش که در سال ۱۳۸۲ انتشار یافت به شکل ناشیانهای کپیبرداری کرده است. علی حسینی در واقع نام خود خامنهای است که کامل آن سیدعلی حسینیخامنهای است. از همه مهمتر در این روایت، «بصیرت» خامنهای است که به «نادانی» جوان «بنگ بنگ» کن بلند تر از همه میخندید.”
من به نتیجه گیری سیاسی آقای مصداقی کاری ندارم، چون د رحوزه بررسی سند نیست. ایشان با ” اصلاح طلبان نظام” شدیدا مخالفند. مخالفت یا موافقت با یک جریان سیاسی حق قانونی هر کسی است. اما هیچ کس حق نداردکسی دیگری را بعنوان موافقت یامخالفت بااطلاح طلبان و یا هر عقیده سیاسی دیگر متهم کندو بباد فحش بگیرد، کاری که متاسفانه اقای مصداقی انجام می دهند. د رکشورهای صاحب قانون به این اتهامات در دادگاهها رسیدگی می شود.
آقای مصداقی نوشته اند :” علی حسینی جوان هیجدهسالهای که در زمان شاه با یک ساک مواد منفجره دستگیر شده باشد وجود خارجی ندارد. ”
و بعد هم نتیجه گرفته اند:” علی حسینی در واقع نام خود خامنهای است که کامل آن سیدعلی حسینیخامنهای است.” که واقعا نمی دانم این اظهار نظر قاطع برپایه کدام” سند” بنا شده است.
آقای مصداقی یک بار دیگر هم تاکید کرده اند:” اسدی همه این ها راجعل کرده است.”
وظیفه بررسی کننده این است که ببیند آیا” علی حسینی” نامی وچود دارد یانه، جعلی است یانه واگر جعلی نیست با خامنه ای و اسدی هم سلول بوده است یانه. بهرحا ل سیدعلی خامنه ای دیکتاتور امروز ایران است و بایددیدجوانی که معتقد به مبارزه مسلحانه بوده و سه دهه بعد ” اصلاح طلب” شده، وجودخارجی داشته یا نه و با او هم سلول بوده است یا نه.
هم سلولی واقعی که وجود دارد
ظاهرا کسان دیگری هم مانند من به این اندیشه افتاده اند. و یکی از انها نشانی سایت محمد رضاعلی حسینی را برای آقای مصداقی فرستاده است.
به تصویر صفحه اول سایت در لینک زیر نگاه کنید:
http://www.alihoseini.com/fa/index.asp
همه چیز گواهی می دهد آقای”محمد رضا علی حسینی” که به ادعای قاطع آقای مصداقی” وجودخارجی” نداشت ،دارد و چه جور هم وجود دارد.
صفحه اول سایت، توضیحات و طراحی و همه و همه چیز حاکی است که صاحب سایت بهر علت آرم گروه ابوذر را که د رجوانی عضو آن بود ه ، همراه با عکسی از خودش در صفحه اول سایت قرار داده است.
حالا به ستون سمت چپ توجه کنید. روی عکس یا لینک ستون سمت چپ پائین بیائید. بالای یک تصویر مربوط به شکنجه این عنوان دیده می شود:
– باهوشنگ در زندان
حالا نوشته زیررا به قلم اقای” محمد رضا علی حسینی” در باره دستگیریش در بهمن ماه 1353 بخوانید و دقت کنید و مقایسه کنید با روایت هوشنگ اسدی در کتاب” نامه هائی به شکنجه گرم” که به نقل ازآقامصداقی در بالا آورده شده است.